หลวงปู่แหวน พระอรหันต์ผู้เปี่ยมด้วยเมตตาธรรม
เมื่อพูดถึงพระอริยสงฆ์แห่งเมืองไทย ผู้ที่มีเมตตาธรรมสูงส่งและเป็นที่เคารพบูชาของคนทั่วประเทศ ชื่อของ หลวงปู่แหวน สุจิณโณ เป็นหนึ่งในพระสงฆ์ที่หลายท่านนึกถึงอย่างแน่นอน หลวงปู่แหวน ท่านเป็นที่รู้จักในฐานะพระอรหันต์ผู้เต็มไปด้วยคุณธรรมความเมตตา ปัจจุบัน ชื่อเสียงของท่านยังคงเป็นที่เคารพสักการะทั้งในหมู่พุทธศาสนิกชนชาวไทยและต่างชาติ
วัตถุมงคลหลวงปู่แหวน
เหรียญพระประธาน วัดดอยแม่ปั๋ง หลวงปู่แหวน ปี17
เช่าบูชาที่นี่
ประวัติและปฏิปทาหลวงปู่แหวน
หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ (๑๖ มกราคม ๒๔๓๐ – ๒ กรกฎาคม ๒๕๒๘) วัดดอยแม่ปั๋ง อำเภอพร้าว จังหวัดเชียงใหม่ นามเดิม ญาณ หรือ ยาน รามศิริ ชาวจังหวัดเลย เป็นพระมหาเถระที่เป็นที่เคารพสักการะอย่างสูงยิ่งรูปหนึ่งในวงศ์พระธุดงคกรรมฐาน มีคณะศรัทธาเดินทางมาทำบุญและฟังโอวาทธรรมท่านจากทั่วทุกสารทิศ และเป็นศิษย์สำคัญองค์หนึ่งของพระอาจารย์ใหญ่มั่น ภูริทตฺโต ตัวท่านเองครองสมณเพศนับตั้งแต่เป็นสามเณรจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตยาวนานถึง ๘๑ ปี หลวงปู่แหวนได้วางรากฐานการปฏิบัติกรรมฐานในภาคเหนือ และมีลูกศิษย์ที่มีชื่อเสียงมากมาย อาทิ สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ (มานิต ถาวโร) พระอาจารย์เปลี่ยน ปญฺญาปทีโป พระอาจาย์ประสิทธิ์ ปุญฺญมากโร และหลวงปู่บุญจันทร์ จนฺทวโร
หลวงปู่แหวนได้บรรพชาเป็นสามเณร ที่วัดโพธิ์ชัย อำเภอเมือง จังหวัดเลย เมื่ออายุ ๙ ปี ตามคำร้องขอของแม่และยาย จนเมื่ออายุครบบวชพระ ท่านได้รับการอุปสมบทเป็นพระภิกษุฝ่ายมหานิกาย ที่วัดสร้างก่อนอก อำเภอหัวตะพาน จังหวัดอุบลราชธานี โดยมีพระอาจารย์แว่น เป็นพระอุปัชฌาย์ ในระหว่างที่ท่านศึกษาพระปริยัติอยู่นั้น หลวงปู่ได้เห็นอาจารย์หลายท่านลาสิกขาออกไปมีครอบครัวจนเกิดความสลดสังเวชใจ และเปลี่ยนใจมาทางการออกปฏิบัติกรรมฐานในปี ๒๔๖๑ หลวงปู่แหวนได้เดินทางไปถวายตัวเป็นศิษย์หลวงปู่มั่น ที่เสนาสนะป่าดงมะไฟ บ้านค้อ ตำบลบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี จากนั้นท่านก็เริ่มต้นฝึกปฏิบัติภาวนา ซึ่งในการอบรมธรรมของหลวงปู่มั่นในช่วงนั้น เมื่อได้รับข้อแนะนำในการปฏิบัติแล้ว ลูกศิษย์แต่ละองค์จะแยกย้ายกันไปหาสถานที่วิเวกเพื่อบำเพ็ญเพียรภาวนา เมื่อถึงวันลงอุโบสถก็จะมารวมตัวกันทีหนึ่ง และรับข้อปฏิบัติจากหลวงปู่มั่นอีกครั้งหนึ่ง ในช่วงนี้หลวงปู่แหวนได้สหธรรมิกที่สำคัญองค์หนึ่งคือ หลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม ท่านทั้งสองมักจะเดินธุดงค์ด้วยกันเสมอ ไปตามเมืองหลวงพระบาง ประเทศลาว ต่อไปทางสิบสองปันนา สิบสองจุไท และกลับมาประเทศไทยทางจังหวัดเลย สภาพของป่าบริเวณนั้นเป็นป่าดงดิบ เต็มไปด้วยสัตว์อันตรายนานาชนิด ด้วยเหตุนี้จิตใจของท่านจึงมีสติตื่นอยู่เสมอ เป็นสมาธิได้ง่าย รวมตัวได้เร็ว และสามารถทำความเพียรอย่างต่อเนื่อง ในปี ๒๔๖๔ หลวงปู่ทั้งสอง ก็จาริกด้วยกันอีก โดยไปที่ประเทศพม่าและประเทศอินเดีย
ต่อมา หลวงปู่แหวนได้กลับมาพบหลวงปู่มั่นอีกครั้งที่วัดเจดีย์หลวง จังหวัดเชียงใหม่ และในปี ๒๔๗๐ ได้ญัตติเป็นพระธรรมยุติ ที่พัทธสีมาวัดเจดีย์หลวงนี้เอง โดยมีท่านเจ้าคุณพระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (จันทร์ สิริจนฺโท) เป็นพระอุปัชฌาย์ ในช่วงที่เที่ยวธุดงคกรรมฐานอยู่ในภาคเหนือนั้น หลวงปู่แหวนได้ร่วมธุดงค์และแลกเปลี่ยนความรู้ทางธรรมกับลูกศิษย์หลวงปู่มั่นอีกหลายองค์ อาทิ หลวงปู่ขาว อนาลโย พระอาจารย์พร สุมโน พระอาจารย์เทสก์ เทสรํสี และพระอาจารย์อ่อน ญาณสิริ
หลังจากที่หลวงปู่มั่นเดินทางกลับไปภาคอีสานแล้ว หลวงปู่แหวนก็ยังคงปักหลักบำเพ็ญสมณธรรมอยู่ที่ภาคเหนือโดยไม่ไปจำพรรษาที่ภาคอื่นอีกเลย โดยครั้งหนึ่งหลวงปู่เคยกล่าวไว้ว่า “ถ้ายังไม่บรรลุพระอรหัตผลตามความมุ่งหวัง จะไม่ไปจากเมืองเชียงใหม่” จากนั้นหลวงปู่แหวนยังคงเที่ยววิเวกไปตามป่าตามเขาตามดอยต่างๆ ในเขตภาคเหนือตอนบน และธุดงค์ไปภาคเหนือตอนล่างเป็นครั้งคราว รวมเวลาที่ท่านเดินธุดงค์ทั้งหมดราว ๕๐ ปี ในปัจฉิมวัย หลวงปู่แหวนจำพรรษาอยู่ที่วัดป่าบ้านปง อำเภอแม่แตง เชียงใหม่ และสุดท้ายมาพักรักษาตัวที่วัดดอยแม่ปั๋ง อําเภอพร้าว จนกระทั่งมรณภาพ
หลวงปู่แหวน สุจิณฺโณ เป็นนักรบในวงศ์พระธุดงค์กรรมฐานอย่างแท้จริง ท่านเป็นผู้ตั้งใจประพฤติตามปฏิปทาหลวงปู่มั่นอย่างอุกฤษฏ์ มีวิริยะอุตสาหะ ปรารภความเพียรมั่นคง ชื่นชอบการเที่ยวจาริกไปตามป่าเขา และยอมสละชีวิตเพื่อธรรม ท่านมักน้อยสันโดษ เปี่ยมล้นด้วยความเมตตา มีศีลาจารวัตรงดงาม และใจบริสุทธิ์อันถึงแล้วด้วยธรรม หลวงปู่แหวนเป็นศูนย์รวมจิตใจและสร้างคุณูปการต่อชาวพุทธทั่วโลก นับเป็นเนื้อนาบุญที่ควรค่าแก่การเทิดทูนอย่างสูงสุด
ในปัจจุบัน แม้หลวงปู่แหวนจะละสังขารไปนานแล้ว แต่คำสอนและวิถีชีวิตของท่านยังคงเป็นแนวทางที่หลายคนยึดถือในการดำเนินชีวิต หลวงปู่แหวนจึงไม่ได้เป็นเพียงพระสงฆ์ผู้มีชื่อเสียง แต่ยังเป็นแรงบันดาลใจในการดำรงชีวิตอย่างมีสติและเมตตา
คาถาหลวงปู่แหวน สุจิณโณ
ขอบารมีหลวงปู่แหวน ได้โปรดคุ้มครอง
ปกปักษ์รักษาพี่น้องชาวไทยทุกๆท่าน ให้
อดปลอดภัยจากภยันตรายทั้งหลาย
(ตั้งนะโม 3 จบ)
พุทโธ อะระหัง ธัมโม อะระหัง
สังโฆ อะระหัง อะระหัง พุทโธ
อะระหัง ธัมโม อะระหัง สังโฆ
(ภาวนา 3 จบ)
จงมีแต่ความสุข ความเจริญ สมปราถนา
ทุกประการ ผ่านพ้นวิกฤตคราวนี้ไปพร้อมกันด้วยเทอญ
หลวงปู่แหวน สุจิณโณ เป็นพระอรหันต์ผู้เต็มไปด้วยเมตตาธรรมและความกรุณา ท่านได้ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายและยึดมั่นในการปฏิบัติธรรม ด้วยเมตตาจิตที่สูงส่งของท่าน ท่านกลายเป็นที่เคารพรักของศิษยานุศิษย์และพุทธศาสนิกชนทั่วประเทศ นอกจากคำสอนที่มีค่าแล้ว เครื่องรางและวัตถุมงคลของหลวงปู่แหวนยังเป็นที่เลื่องลือในด้านพุทธคุณและความศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ผู้ศรัทธานิยมบูชาเพื่อความเป็นสิริมงคลและป้องกันภัย หลวงปู่แหวนได้ฝากร่องรอยของการปฏิบัติธรรมและคำสอนที่ยิ่งใหญ่ไว้ให้กับคนรุ่นหลัง ไม่ว่าจะเป็นความเมตตาธรรม การปฏิบัติธรรม หรือการดำรงชีวิตที่เรียบง่าย สิ่งเหล่านี้ยังคงอยู่เป็นแรงบันดาลใจให้กับคนที่ศรัทธาในท่านตราบจนทุกวันนี้
ที่มา : สวนพุทธธรรม ปัญญจิตตธัมโม
