หลวงพ่อหาย มีประวัติความเป็นมาคือเมื่อประมาณ พ.ศ. 2548 มีสามีภรรยาคู่หนึ่งได้นำเอาพระพระพุทธรูปยืนองค์หนึ่ง เป็นไม้แกะยืนเท่าคนจริงมาฝากพระครูสาครพัฒนกิจ เจ้าอาวาสวัดน่วมกานนท์ เนื่องจากกำลังปลูกบ้าน เมื่อบ้านเสร็จก็จะมารับคืน ด้วยความคุ้นเคยกันพระครูจึงรับฝากไว้
แต่หลังจากนั้น 2 เดือนเศษ ตัวสามีได้ป่วยหนัก พระครูจึงได้แนะนำให้ถวายพระองค์ที่ฝากไว้แก่วัด เนื่องจากพระครูเห็นว่าพระองค์นี้มีขนาดใหญ่เท่าคนจริง ประทับยืนปางเปิดโลก แกะด้วยไม้มงคลเก่าแก่อายุประมาณ 200 กว่าปีในความเห็นของพระครู ซึ่งตามโบราณว่าพระพุทธรูปเก่าแก่โบราณนั้น คนที่มีบุญบารมีวาสนาเท่านั้นถึงจะครอบครองได้ และต้องเป็นในลักษณะให้คนได้กราบไหว้ได้ด้วย ด้วยเหตุนี้สามีภรรยาคู่นั้นจึงถวายพระพุทธรูปองค์นี้ให้กับทางวัด วันรุ่งขึ้นอาการป่วยหนักก็ดีขึ้นตามลำดับ
หลังจากนั้นก็เป็นที่ทราบกันปากต่อปาก ชาวบ้านมากราบไหว้ขอพร โดยเฉพาะให้หายจากป่วยไข้ เมื่อสมหวังสมปรารถนาก็จะนำของมาถวาย เช่น ไข่ต้ม กล้วย และผลไม้ต่าง ๆ
วัดน่วมกานนท์ ไม่มีหลักฐานชี้ชัดในการสร้างวัด แต่เดิมชาวบ้านเรียกว่า “วัดท่าหิน” ต่อมาได้มีการเปลี่ยนชื่อวัดตามชื่อของคนที่ถวายที่ดินวัด เป็น “วัดน่วมกานนท์ ” ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 14 มีนาคม 2501 เป็นพุทธศาสนสถานที่ยังคงมีการใช้งานอยู่ในปัจจุบัน ปูชนียสถานวัตถุสำคัญของทางวัดคือ หลวงพ่อหาย และพระพุทธชัยมงคลพระนอนองค์ใหญ่ที่สุดในสมุทรสาคร
สมทบทุนสร้างวิหารครอบพระพุทธชัยมงคล(พระนอนใหญ๋) ณ วัดน่วมกานนท์ —>>> “วัตถุมงคลวัดน่วมกานนท์”
